پرنده‌ام
پنجره را می‌بندی
به شیشه می‌خورم

قبل از آن که کسی بفهمد
برمی‌گردم و می‌روم
با تکه‌ شیشه‌ی شفافی در چشم‌هام
و به انسان‌هایی فکر می‌کنم
که می‌رفتند
وقتی خورده شیشه‌‌‌ها
از گوشه‌ی چشم‌هاشان خارج می‌شد
—-
از کتاب: روزهای فرد/بهروز آقاکندی