مجموعۀ مهدی اشرفی را ورق می‌زنم و گاه به تصاویری می‌رسم که استقلال کاملی ندارند و ردپای شاعران دیگری در آن‌ها دیده می‌شود. اتفاقی که به‌کرات، طی سال‌های اخیر با آن مواجه بوده‌ایم. مناظری که احتمالاً به‌مثابه سطرهای موفق در ذهن شاعر نقش بسته‌اند و او بی‌آنکه بداند، از آن‌ها گرته‌برداری می‌کند. بخوانید: «پوستش را مثل پیراهنش پوشید» از شعر «گاهی» که یادآور سطر درخشان غلام‌رضا بروسان است، آنجا که می‌نویسد:

«اگر تو بخواهی خودم را مثل پیراهنی پشت‌ورو می‌کنم». مثل سطر «با قلبی که کتابخانه‌ای است غیرقابل‌چاپ» که یادآور سطر درخشان رسول پیره است در مجموعۀ پیراهن تو پرچم کدام جمهوری است. آنجا که می‌نویسد: «همین روزها نوار قلبت را ببری به چاپخانه و/ کتاب جدیدت را چاپ کنی» مثل…!